Największe koty na świecie. Tygrys, lampart, pantera czy gepard jako drapieżni myśliwi Leonzoo.pl

Tygrys. Największy z wielkich kotów (Panthera tigris)

Tygrys to groźny kot, który posiada miano największego z pośród grupy wielkich kotów. Jeśli chodzi o gatunek, to tygrys syberyjski może ważyć aż 300 kilogramów. Żyje one w północnej części Rosji, gdzie panują ujemne temperatury i jest bardzo zimno. Oczywiście jego organizm jest przystosowany do takich warunków, ponieważ tygrys syberyjski ma grubą warstwę tłuszczu, która chroni go przed zimnem. Przemieszcza się on na duże odległości w poszukiwaniu pokarmu. Sierść tygrysa syberyjskiego jest jaśniejsza od ubarwienia innych tygrysów. Czerwonawo żółta sierść tygrysa zawiera dużo białych włosów aby jeszcze lepiej wtopić się w otoczenie syberyjskiego środowiska.

Do najpopularniejszych przedstawicieli tego gatunku należy tygrys indyjski. Są one przywiązane do swojego terytorium dlatego znaczą je moczem i odchodami. O wiele częściej samce tygrysa żyją samotnie w środowisku naturalnym. Natomiast samice żyją z samcami bądź samicami. Tygrysy polują także na dużą zwierzynę, dlatego że mają dużo siły. Robią to późnym wieczorem lub w nocy, a przez większość dnia odpoczywają. Upolowane zwierzę spożywają w ustronnym miejscu, chowając swoją ofiarę przed innymi drapieżnikami. Jeśli ofiara jest duża, to tygrys dzieli całe pożywienie na kilka dni. Tygrysy podobnie jak koty domowe czyszczą swoje futro liżąc je. Jednak w przeciwieństwie do małych kotów żyjących w domu wśród ludzi, tygrysy lubią wodę.

Lamparty, pantery i gepardy jako drapieżni myśliwi

Lampart potrafił przystosować się do różnych środowisk oraz różnorodnego pokarmu, czego wynikiem jest jego liczna obecność w stosunku do jego pobratymców z grupy wielkich kotów. Z ciekawostek należy dodać, że centkowanie na jego sierści jest unikalne dla każdego osobnika podobnie jak linie papilarne u człowieka. Posiada miękkie futro i gibkie ciało, w południowo - wschodniej Azji często spotykany jest w kolorze czarnym (pantera). Pantery z tamtego regionu są bardziej agresywne niż lamparty żyjące w innych środowiskach naturalnych.

Lamparty żywią się gazelami, szakalami, strusiami, guźcami, a nawet w jego diecie można znaleźć żółwie. Dużo czasu te zwierzęta spędzają na drzewach, gdzie odpoczywają a nawet czyszczą się. Wynika to z tego, że lampart bardzo dobrze wspina się, a zarazem musi walczyć o przetrwanie z innymi drapieżnikami. Dlatego upolowane pożywienie wciąga na drzewo gdzie spokojnie może sobie zjeść bez nękania go przez inne zwierzęta. Jest to raczej tajemnicze zwierzę, które bardzo ciężko wyśledzić.

Pantery śnieżne żyją na dużych wysokościach - 3000 a 4000 metrów i przystosowane są do trudnych warunków wysokogórskich. Ich smukła postura z krótkimi nogami, silną klatką piersiową i szerokie łapy ułatwiają im skakanie ze skały na skałę. Długi ogon pantery śnieżnej ułatwia jej utrzymanie równowagi. Pantera śnieżna w okresie zimowym schodzi na niższe wysokości co ułatwia jej znalezienie pożywienie. Poluje nocą na różne ssaki. W jej diecie znajdziemy cały szereg zwierząt od gazel po zające. Co ciekawe, pantera śnieżna choć wyglądem przypomina wielkie koty, nie jest z nimi spokrewniona bezpośrednio. Ogniwem łączącym panterę śnieżną z wielkimi i małymi kotami - w tej wielkiej rodzinie jest ocelot.

Oprócz lamparta innym tajemniczym myśliwym z rodziny kotowatych jest jaguar. To zwierzę żyje w strefie równikowej w Ameryce Środkowej i Południowej. Jaguary mają bardzo dobrze przystosowane ciało do polowań, choć nie prowadzą długich pościgów. Za to sierść ma ubarwienie pozwalające wtopić się w otoczenie. Jaguar raczej wyczekuje swoje ofiary po czym chwyta. Do głównych składników pokarmowych jaguara należą inne zwierzęta żyjące w wilgotnych lasach równikowych - w diecie znajdziemy zatem leniwce, kapibary, ryby, żółwie.

Za to najszybszym ssakiem na Ziemi a zarazem wielkim kotem jest gepard (Acinonyx jubatus). W momencie kiedy goni swoje ofiary gepard potrafi rozpędzić się do 80 km/h. Zwłaszcza jeśli chce upolować gazele, impale czy gnu. W skrajnych przypadkach gepard potrafi biec jeszcze szybciej, nawet przeszło 110 km/h. Oczywiście takie prędkości osiąga przez bardzo krótki czas. Sił starcza mu na jakieś 20 sekund, a jeśli po tym czasie nie dopadnie ofiary to gepard odpuszcza.

Gepardy zabijają przez schwytanie za gardło swoją ofiarę. Następnie rozszarpują ciało upolowanego zwierzęcia i je zjadają w całości. Gepard będzie się żywił tylko tym co sam upolował i zabił. Nie zje on padliny. Co ciekawe gepardy należą do zwierząt tchórzliwych dlatego upolowane zwierzę i zabite już potrafią oddać innym osobnikom z kotowatych (lwom, lampartom). Ponadto same są pożywieniem właśnie dla lwów, lampartów i innych drapieżników.